آیا منشور برادری بر پشتیبانی بر تمام کسانی که همفکر هستند تاکید دارد یا دایره آن تمام دلسوزان کشور حتی مخالفان را در بر می گیرد؟

- هر پیامی مخاطبی دارد؛
- پیام؛ هر قدر عام تر و فراگیرتر، مخاطبین آن عام تر و فراگیر خواهد بود؛
- مخاطب هر پیام باید قائل پیام را قبول داشته باشد و الا خود را از جرگه مخاطبین خارج می داند؛
- مخاطبین یک پیام ممکن است با هم مخالف باشند ولی اگر با پیام دهنده مخالف باشند که طبیعی است سخن او را حجت نمی دانند؛
- منشور برداری برای کسانی است که با هم اختلافات فکری و سلیقه ای دارند ولی بر سر اصولی مشترک می باشند که این اصول که در متن منشور از آنها نام برده شده فقط دو مورد است:
الف: اعتقاد به جمهوری اسلامی. ب: سیاست نه شرقی، نه غربی یعنی عدم وابستگی به بیگانه.
جالب آنکه در این منشور 22 مثال کلی بیان شده که اگر اهل نظر و مجتهدین در امثال چنین موضوعاتی حتی اختلافات صد و هشتاد درجه ای با هم داشته باشند، ایشان در این زمینه مشکلی نمی بینند و خشنود شده اند که چنین مسائلی از کنج حوزه ها به میان مردم آمده است. حتی یادآور شده اند: «در حکومت اسلامى همیشه باید باب اجتهاد باز باشد و طبیعت انقلاب و نظام همواره اقتضا مى‏کند که نظرات اجتهادى- فقهى در زمینه‏هاى مختلف و لو مخالف با یکدیگر آزادانه عرضه شود و کسى توان و حق جلوگیرى از آن را ندارد...» (صحیفه امام، ج21، ص177)
بنا براین اگر گروه ها و جناح ها در هر یک از امثال نمونه هایی که ایشان بیان کرده اند حتی در موضوع ولایت فقیه که مهمتر عنوان نموده اند با هم مخالف باشند، تا زمانی که بر دو اصل جمهوری اسلامی و سیاست نه شرقی – نه غربی پایبند باشند، شامل منشور برادری خواهند بود اما اگر کسی با اصل جمهوری اسلامی یا سیاست نه شرقی نه غربی مخالف باشد، چه مجتهد جامع الشرایط اصطلاحی باشد و چه فاقد اعتقادات مذهبی، آنگاه به طور طبیعی خود را از جرگه مخاطبین پیام خارج کرده است. البته بداهت دارد که حتی مخالفین نظام جمهوری اسلامی در نظام مبتنی بر عدل اسلامی حقوقی دارند که باید حقوق آنها را همه نهادها و مسئولین مرعی دارند. چنانکه در قانون اساسی جمهوری اسلامی برای اقلیت های مذهبی که مسلمان نیستند و به طریق اولی مسائل مطرح در فقه اسلامی برای آنها موضوعیت ندارد، جهت مشارکت در سرنوشت سیاسی خود، حقوق روشنی وضع شده است.